Afgelopen zomer overleed een vriend, een evenementen man pur sang. Tijdens zijn ziekbed besprak ik zijn wensen met hem. Hij wilde regie tot het einde. En dat is gelukt. Grappend zei hij tegen me ‘zet mij maar onder een boom met een lichie erop!’. En zo stond zijn kist onder een boom, blauw uitgelicht zoals hij dat wilde en vond zijn herdenking plaats op een veld met bomen in de schemer van de avond (anders had de verlichting geen zin).
Ook stond mijn vriend te boek als iemand met de meest briljante uitspraken en gezegdes. Alleen hij kon op z’n plat Amsterdams zijn veelal zelf bedachte quotes uitspreken zoals niemand dat kon. Na de gesprekken met zijn familie, vrienden en collega merkte ik dat er met gemak zestig van deze grappige en rake uitspraken op te halen waren. Die heb ik verzameld, op borden laten drukken, op schildersezels geplaatst en aan bomen gehangen.
Vanaf de parkeerplaats tot op het veld met de bomen kwamen genodigden meer dan dertig quotes van hem tegen. Dit bracht eenieder bij eigen herinneringen aan hem en de verhalen kwamen op gang. De entree bereikten ze vaak al in tranen, van verdriet én van het lachen. ‘Ik hoor het hem zeggen’, ‘Krijgt ie me zelfs nu nog aan het lachen’ en ‘Hij zou het fantastisch gevonden hebben’ zeiden velen.
Na het overlijden wordt meer waarde gehecht aan kenmerken en uitspraken van de overledene. Uitspraken worden tot heilig verklaard en slechte gewoontes worden omarmt want ‘ja, zo was hij’. En dit geval was het bijzonder om al die legendarische en voor iedereen herkenbare uitspraken terug te laten komen. Zijn regie en mijn inbreng samen maakten dit tot een heus eerbetoon.
Ja, ik denk zelf ook dat hij het fantastisch had gevonden….