Mijn lieve broer Theo (72), alleenstaand zonder kinderen, was een man die leefde in het ‘nu’. Hij werd gewaardeerd om zijn onvolprezen humor en zijn tomeloze bereidheid iedereen te helpen. In zijn dorp was hij binnen tal van verenigingen zeer actief.
Hoe geven we Theo een uitvaart die typisch bij hem past? Wat hem betreft moest het vooral laagdrempelig zijn, informeel en gezellig met bier en bitterballen en de -vermoedelijk vele -gasten tot niets verplichten. Het motto van Karin ‘Samen een passende uitvaart regelen’ sprak ons daarom zo aan. In één gesprek waren we eruit. Zonder taboes.
Het kon precies zo worden als we in gedachten hadden en binnen de budgettaire mogelijkheden. Karin gaf ons net steeds dat duwtje of die aanwijzing die ons hielpen de uitvaart helemaal perfect te krijgen. Tal van aanwezigen zeiden na de uitvaart dat ze niet wisten dat het zo ook kon. ‘Zo wil ik het ook wel’, hoorden we geregeld terug.
Het werd met recht een eerbetoon aan Theo’s leven.