Drie prachtige kleindochters in de leeftijd van zes tot en met twaalf jaar moesten afscheid nemen van hun geliefde opa. Opa was al heel lang ziek geweest. Na zijn overlijden lag opa eerst nog op zijn eigen bed in het verpleeghuis. Daar konden de drie kleindochters dicht bij opa zijn en hem aanraken. Vragen als ‘waarom is zijn lichaam zo koud?’ en ‘waar is opa nu?’ buitelden over elkaar heen. Na enige tijd gaven ze aan graag nog iets voor opa te willen knutselen. Na overleg met de ouders gaf ik aan dat zij de uitvaartkist van opa wel zouden mogen beschilderen. Dat vonden ze een goed idee.
‘Lieve opa, in de hemel waar jij nu bent, hebben ze vast ook lekkere kip’
Toen opa eenmaal in het uitvaartcentrum lag, kwamen oma, dochters met aanhang en de kleindochters op familiebezoek. De kleindochters zagen opa voor het eerst in een uitvaartkist liggen. Aanvankelijk voelden ze enige schroom, maar al gauw werden de kleurstiften erbij gepakt en haalden ze met z’n drieën herinneringen op aan opa. ‘Opa hield zo van kip’, hoorde ik er één zeggen. Toen de familie even later ging kijken, luidde één van de teksten op de kist als volgt: ‘Lieve opa, in de hemel waar jij nu bent, hebben ze vast ook lekkere kip’. De volwassenen stonden met de tranen in de ogen én een glimlach op de lippen de kist te bewonderen.
Aan het einde van de uitvaart toen de laatste groet aan opa werd gebracht, hadden de tekeningen en de teksten op de kist op alle genodigden dezelfde uitwerking…. met een traan én een glimlach namen zij afscheid van de overledene.
Karin Horsting
Eerbetoon Uitvaartbegeleiding